Generałowie Księstwa Warszawskiego

Dwie figurki generałów  dywizji armii Księstwa Warszawskiego, w  moim V Korpusie do BW-N pełniący rolę dowódców 16 i 18 Dywizji Piechoty. W bitwie pod Borodino 16 dywizję prowadził w bój w zastępstwie gen. J.Zajączka , gen. Izydor Krasiński.

Początki kariery wojskowej Krasińskiego sięgają wojny z Rosją 1792.  Uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim 1794. W 1806 po wkroczeniu wojsk francuskich na ziemie polskie ponownie w służbie, tym razem w Legii  Kaliskiej. 

Na początku kampanii 1812 r. Krasiński dowodził jedną z brygad   17 Dywizji gen. Dąbrowskiego. 

Po zranieniu gen. Zajączka w szturmie Smoleńska, 18 VIII  objął dowodzenie 16 DP  V Korpusu.

Brał udział w bitwach pod Szewardino i Borodino(Możajskiem). Po przeprawie przez Berezynę i bitwie pod Stachowem objął dowodzenie resztek korpusu polskiego. Wraz z garstką wynędzniałych i chorych żołnierzy, doprowadził do Warszawy  wszystkie ocalałe armaty i  sztandary  korpusu.

W 1813 ponownie w służbie, tym razem jako dowódca 27 Dywizji Piechoty w VIII Korpusie polskim. Uczestniczył w wielkiej Bitwie Narodów p. Lipskiem. Dostał się tu do niewoli. W armii Królestwa Polskiego dowódca 2 DP. W powstaniu listopadowym minister wojny. Zm. w 1840 r w Warszawie.

Drugi z dywizjonerów to plastikowy odpowiednik gen. Karola Kniaziewicza. Bojowe doświadczenia zaczął on zbierać podobnie jak Krasiński podczas wojny 1792 r. Szlify generalskie zdobył podczas powstania kościuszkowskiego.  Od 1797 służył w Legionach Polskich we Włoszech.  Walczył pod Magliano i Civita Castellana. Zdobywca silnej twierdzy papieskiej Gaety. Wysłany za zasługi w kampanii neapolitańskiej ze zdobytymi sztandarami do Paryża przez gen. Championeta. W 1799 mianowany gen. dywizji. Przez niektóre polskie koła polityczne przeciwstawiany gen. Dąbrowskiemu. W tym samym roku objął dowodzenie polskiej Legii Naddunajskiej formowanej w Alzacji z jeńców austriackich polskiego pochodzenia. Legia dowodzona przez Kniaziewicza znakomicie spisała się podczas zwycięskiej bitwy w składzie Armii Renu gen. Moreau pod Hohenlinden w 1800. Urażony ustaleniami pokoju w Luneville w 1801 powrócił do Polski i zajął się majątkiem ziemskim. W 1807 odrzucił carską propozycję  dowodzenia planowaną jednostką polską walczącą po stronie Rosji. W  1812 ponownie w służbie jako dowódca 18 DP w V Korpusie. Walczył pod Smoleńskiem, Szewardino, Borodino, Czyrikowem, Tarutino, nad Berezyną pod Stachowem gdzie został ranny. W marcu 1813 ponownie wziął dymisję nie wierząc już w szczęśliwą gwiazdę Napoleona. Zm. w Paryżu w 1842 r.

Gen. Karol Kniaziewicz w mundurze generała dywizji Księstwa Warszawskiego

Zdjęcie 'plenerowe'

 Obie figurki pochodzą z zestawu Cesarskiego sztabu Italeri. Dokonałem w nich nieznacznych konwersji przerabiając buty oraz kapelusz konnego generała.

Mam również przyjemność zaprosić wszystkich chętnych na pierwszy turniej BW-N jaki ma być organizowany  podczas konwentu gier bitewnych 'Poligon',  13 czerwca w krakowskim Muzeum Lotnictwa.