W wojnie siedmioletniej walczył w bitwach pod Lobositz- 1 X 1756- gdzie walczył o górę Lovos, na samym skraju lewego skrzydła pruskiego, walnie przyczyniając się do wyparcia z niej Austriaków, pod Kolinem-18 VI 1757, gdzie w boju o wieś Krechor i pobliski las dębowy poniósł ogromne straty: 23 oficerów i 908 żołnierzy, po czym zredukowany do jednego batalionu, wziął udział w bitwie pod Wrocławiem 22 XI 1757. 5 XII 1757 walczył w najświetniejszym zwycięstwie Fryderyka II pod Lutynią, a następnie w oblężeniu Wrocławia. Wiosną 1758 znów w sile dwóch batalionów uczestniczył w oblężeniu Świdnicy, a następnie w kampanii na Morawach i oblężeniu Ołomuńca.
2 IX 1759 regiment wziął udział w potyczce odwrotowej pod Sorau, w której korpusik Zietena zdołał ujść przed nadciągającymi siłami austriackimi von Dauna. Co się jednak odwlecze to nie uciecze :) 20 listopada 1759 w bitwie pod Maxen niedaleko Drezna, feldmarszałek Leopold von Daun odniósł znakomite zwycięstwo zadając pruskiemu korpusowi Fincka duże straty i przez okrążenie doprowadzając do jego kapitulacji. Do niewoli trafiło ok. 13-15 tysięcy żołnierzy pruskich, a wśród nich regiment von Munchow. Była to bodaj najdotkliwsza klęska wojsk pruskich w tej wojnie, przede wszystkim ze względu na utratę tak dużej liczby doświadczonych i świetnie wyszkolonych żołnierzy.
Dalsze losy jednostki były już równie niefortunne. W 1760 pułk został odtworzony w sile jednego batalionu i trafił on do garnizonu Świdnicy, gdzie ponownie kapitulował przed Austriakami wraz z załogą twierdzy 1 X 1761 r. Po tym zdarzeniu pułk nie istniał, a odtworzono go dopiero po wojnie.
Kurtki mundurowe i kamizelki oficerów, podoficerów i szeregowych regimentu Münchow
Oficer i szeregowy
Oficer i szeregowy regimentu oraz sztandar kompanijny
Figurki ze znakomitego zestawu piechoty pruskiej HaT, pozwalającego m.in na zamontowanie czapek fizylierskich z charakterystyczną blachą naczelną.